تاریخچه حلقه ازدواج به 6000 سال قبل در مصر باستان بازمیگردد. در آنجا مرسوم بود که بین زوج ها حلقه هایی از جنس فلز رد و بدل میشد. علت آنکه حلقه بصورت رینگ ساخته میشد این بود که ، نماد ابدیت و عشق همیشگی و پایدار بود.
مصریان حلقه ازدواج را در دست چپ، انگشت چهارم میکردند. آنها اعتقاد داشتند از این انگشت رگی مستقیم به قلب متصل است. این موضوع باعث افزایش عشق و محبت بین زوجین میشود.
حلقه ازدواج در ایران
پس از مصر به تدریج این رسم در بقیه دنیا مرسوم شد. یهودیان و ایرانیان و یونانیان نیز از حلقه استفاده میکردند. نماد آیین میتراییسم در ایران باستان حلقه مهر بود. میترا ایزد مهر و عشق و وفاداری بود. گفته میشود که پیش از 3000 سال پیش در ایران زوج ها به عنوان پیروی از آیین میترا، حلقه در دست هم میکردند تا میترا به پایداری ازدواج آنها کمک کند. در دوران هخامنشی هم پادشاهان، برای تاکید بر وفاداری نسبت به هم حلقه هایی رد و بدل میکردند.همان حلقه ای که در دست فروهر نیز دیده میشود.این حلقه در نقش و نگارهای آن دوران کاملا مشهود است. مجسمه همسر پادشاه ایلام که در موزه لوور نگهداری میشود، دارای حلقه در انگشت حلقه ی دست چپ میباشد. این نکته تاکیدی است بر استفاده از حلقه در ایران باستان.
در مسیحیت نیز رسم حلقه شکل گرفت. آنها از شکل صلیب روی حلقه ها استفاده میکردند.
ساخت حلقه های ازدواج از فلزات گرانبها مانند طلا، پلاتین، پالادیوم و نقره نشان دهنده ارزش ازدواج در بین مردم جهان است.
اولین بار در قرن 15 میلادی، شاهزاده اتریش حلقه ازدواج نامزدش را مزین به الماس کرد. از آن به بعد استفاده از الماس و سنگهای قیمتی در حلقه های ازدواج مرسوم شد.هر چه سنگ ها بزرگتر و گران قیمت تر بودند نشانه منزلت خانواده داماد بود.
امروزه حلقه ها تنوع خیلی زیادی دارند. بعضی، از حلقه های ست و همشکل استفاده میکنند و بعضی دیگر از مدلهای متفاوت. حتی در داخل برخی حلقه ها نام همسر و تاریخ ازدواج یا اثر انگشت حک میشود.